autorka - Nika131
Na intraku velke ticho,
som tu sama nikde nikto.
Pocut ako vietor ohne stromi,
to ticho nasobte aj stomi.
V kute izby svetlo svieti,
malo tu byt plno deti.
Neviem ci mam pisat,
alebo do prazdna zizat.
Zizat len tak do prazdna,
ci nezbadam tu blazna.
Blazna ako som aj ja,
co nema chvilu pokoja.
Ved blazon nesmie byt sam,
a predsa Ta tu nemam.
Pytam sa stale do kola,
koho moj hlas zavola, (a cakam).
Volam, volam, ale do prazdna,
ci stretnem nejakeho blazna.
Blazna, co ma potesi,
ze Ti na mne zalezi.
Tak pytam sa, ci to vies,
ze duvam, ze ma milujes,
a ja viem, to nieje sen,
ze Ta lubim,alebo az milujem.
